यो हल्लैहल्लाको देश हो - भाषा र सेक्स को प्रसंग

Author:
Shantiman Shrestha:

भुपी शेरचनले कुनैदिन लेखेका थिए - "यो हल्लै - हल्लाको देश हो" जानेरै लेखेका हुन उनले । त्यसैले ऋतिक रोशनले यसो भन्यो रे ....भन्ने हल्लाको पछि ज्यान फालिन्छ र बिध्वंस गरिन्छ । एउटाले सलमान खानलाई बोलाउछ अर्कोले रोक्छ । अधिकांस गृहणी कसौटीमा झुन्डिने र प्राय सबै कलाकारले मुम्बइ फिल्मी उधोगको सपना देख्ने यो देशमा सलमान खानको आगमनले विकृती ल्याउँछ रे .... प्रमुख नेताहरु बाट अरबौं को लुट भएको टुलुटुलु हेर्ने नागरिकहरु वडाध्यक्ष ले कुखुरा चोरेको विषयमा खनिन्छन ।
     नेपालीमा सोधिएको प्रश्नको हिन्दीमा उत्तर दिने र हिन्दीमा सपथ खाने नेताहरु र कोट-टाइ र छालाको जुत्ता लगाएर बाउको अन्त्यष्टी गर्ने शिर्ष नेताको चर्तीकला टुलुटुलु हेर्ने जनमत अहिले धमलाको बिरुद्ध एक भएर खनिएको छ । यस्तो एकता र मुखर बिरोध नेताहरुको भ्रष्ट्र आचरण र तमाम बिकृतीको बिरुद्ध किन उठ्न सक्दैन ।
     हामी खरबौंको घोटाला अनि विदेशी तत्वको ईशारामा र डलरको प्रलोभनमा भएका देशबिरोधी कृयाकलाप टुलुटुलु हेरेर बस्छौं, गाडीले कुखुरा किचेको आक्रोश मा राजमार्ग अबरुद्ध गर्छौं।डाक्टर अनसन बस्ने - नेताले अस्पताल चलाउने र कर्मचारीले राजनीति गर्ने देशको रुपमा परिचित हुँदैछ यो देश।
     हिजो फेसवुक मा एउटा पोस्ट थियो मेरो "जनता जान्न चाहन्छन" वाला धमलाको हालैको एक रिपोर्टिङ को बारे ।
( उक्त आलेखको लागि यहाँ  Click गर्नुहोस )
     पोस्टको आशय धमलाले ठिक गरे भन्ने थिएन - उनलाइ कुन भाषामा प्रश्न सोधियो - कुन भाषामा उत्तर दिए र कुन भाषामा उत्तर दिनुपर्थ्यो भन्ने पनि सरोकार थिएन । धमलाको उक्त रिपोर्टिङ मैले हेरेको पनि थिइन तर News feed मा उनको हर्कतको बारे केही मित्रहरुको पोस्ट अलि उचित लागेन र केही लेख्न मन लाग्यो र लेखियो पनि ।

हिन्दी भाषा निमिट्यान्न पार्न देवनागरी लिपि निमिट्यान्न पार्नुपर्छ , देवनागरी लिपि निमिट्यान्न हुँदा नेपाली भाषा पनि निमिट्यान्न हुन्छ।

    गलत बुझाइ हुन सक्छ भनेर पहिल्यै लेखेको थिएँ - धमलाले गरेको ठिक वा बेठिक संग मेरो सरोकार छैन । लेखको एउटा निश्चित आशय थियो जुन नबुझी केहि मित्रबाट टिप्पणी आयो । धमलाले गल्ति गरेकै हुन - उनले माफी माग्नुपर्छ (धमला ले ठिक गरे त भनेकै छैन !!!)
    समझ र बुझाइको कुन स्तर बोकेका छौं र एउटा सामान्य कलाकार ऋतिकले यस्तो भन्यो रे... को पछि ज्यान फाल्न हामी नेपाली किन तयार हुन्छौं भन्ने बोध भयो ।
     लेखको आशय सिर्फ यत्ती थियो भाषागत रुपले नेपाली भाषाको निकटता अंग्रेजी संग होइन हिन्दी संग छ । हिन्दी भाषा सिक्ने एउटा विदेशी ले अप्रत्यक्ष रुपले नेपाली भाषा पनि सिकेको हुन्छ किनकी ९०% शब्द , ब्याकरण र बर्णमाला साझा छन अनि मुल श्रोत एउटै हो ।
    हिन्दी भाषा निमिट्यान्न पार्न देवनागरी लिपि निमिट्यान्न पार्नुपर्छ , देवनागरी लिपि निमिट्यान्न हुँदा नेपाली भाषा पनि निमिट्यान्न हुन्छ।
    हाम्रो भाषा नेपाली हो - जीवनको अंग हो यो भाषा - हाम्रो प्राथमिकता नेपाली भाषा नै हुनुपर्छ तर हिन्दी र अंग्रेजीको सवालमा भाषागत रुपले अंग्रेजी भन्दा हिन्दी निकट हो हाम्रो लागी। लेखको आशय यत्ति थियो:

डाक्टर अनसन बस्ने - नेताले अस्पताल चलाउने र कर्मचारीले राजनीति गर्ने देशको रुपमा परिचित हुँदैछ यो देश।

हामी खरबौंको घोटाला अनि विदेशी तत्वको ईशारामा र डलरको प्रलोभनमा भएका देशबिरोधी कृयाकलाप टुलुटुलु हेरेर बस्छौं, गाडीले कुखुरा किचेको आक्रोश मा राजमार्ग अबरुद्ध गर्छौं।

     । लेखको केन्द्र धमलाको हर्कत होइन पश्चिमा नीति र यसले पारेको वा पार्न सक्ने प्रभाव थियो तर केही मित्रहरुले आलेखमा शायद "धमला" मात्र देखेछन।
     १९८६ को दशकमा एउटा निकै चर्चित पात्र थिए ओशो रजनिश - यिनले विश्वनै थर्कमान गराएका थिए त्यो बेला । उनी नेपाल आउँदा नेपालका सबै अखबारहरुले उनको बिरोधमा लेखेका थिए । उनलाइ "सेक्स गुरु" को उपमा दिइएको थियो - त्यस समय देखि अहिले सम्म उनलाइ "sex" शब्द संग जोडेर निन्दा गरिन्छ । ६० को दशकमा उनले एउटा प्राचीन ग्रन्थ "विज्ञान भैरव तन्त्र" माथी व्याख्यान दिएका थिए जुन ग्रन्थको ११२ शुत्रहरु मध्य ३ ओटा शुत्रहरु काम उर्जाको रहस्य सँग सम्बन्धित छ्न। यिनै ३ शुत्रहरु माथी उनले महत्वपुर्ण व्याख्यान दिएका थिए सिमित शिष्यहरुलाइ ।

"काम" को रुपान्तरण भएर "राम" तर्फको यात्राको विधि "विज्ञान भैरव तन्त्र" को ३ शुत्रको उच्चतम विधि हो र यहि परमसत्य लाई ओशोले विषद वर्णन गरेका थिए "संभोग से समाधी कि ओर" मार्फत ।

     पछी गएर यो ब्याख्यानले एउटा पुस्तकको रुप लियो "From sex to superconsciousness" र यसको हिन्दी प्रती "संभोग से समाधी कि ओर" - यो पुस्तकमा "संभोग" वा "sex" शब्द एकाध ठाउँमा प्रयोग भएको छ । उनको व्याख्यान "समाधी" मा केन्द्रित छ । sex परमात्मा प्राप्ती वा समाधी को सबैभन्दा नजिकको र सरल माध्यम वा द्दार हो भन्ने यो पुस्तकको सन्देश हो । "काम" को रुपान्तरण भएर "राम" तर्फको यात्राको विधि "विज्ञान भैरव तन्त्र" को ३ शुत्रको उच्चतम विधि हो र यहि परमसत्य लाई ओशोले विषद वर्णन गरेका थिए "संभोग से समाधी कि ओर" मार्फत ।
     यो पुस्तकको प्रकाशन पछि उनको तिब्र निन्दा भयो र अहिले पनि मुढहरुको जमात बाट भैरहन्छ । मानिसको नजर "समाधी" मा गएन सिर्फ "संभोग" वा "sex" मा अड्कियो । त्यत्रो वृहद पुस्तकमा यी मुढहरुले सिर्फ एउटा शब्द देखे "sex" मानौं कि पुरै पुस्तक यहि एउटा शब्दले भरिएको छ। यी मनुवाहरु को खोपडी sex ले भरिएको हुनुपर्छ हरपल। जबकी पुस्तक चेतनाको आत्यन्तिक विकास र विधिमा लक्षित छ र sex शब्द प्रसंगवश एकाधस्थानमा प्रयुक्त भएको छ तर संसारभर उनलाइ सेक्स गुरुको नामले तिब्र आलोचना गरियो जसले उदांग पार्छ हामी आम मानिसहरुको कुन्ठित चिन्तन प्रणाली र विकृत मनोदशा ।

   सनातन नेपाल जागरण  ®